سجاب بالینی
تصميم گيري باليني عامل مهمي در ارائه خدمات صحيح به بيمارمي باشد و آن را مي توان پايه اي براي نحوه استفاده يك متخصص از اطلاعات و تجربيات قبلي خود براي بررسي و نتيجه گيري در موارد جديد دانست. به عبارت ديگر استدلال باليني روند تفكري است كه پزشك را به برداشتن قدمهاي عاقلانه و هدفمند در تشخيص و درمان بيماران رهنمون مي سازد و در تمام مراحل ارزيابي بيمار، از مراحل اوليه گرفتن شرح حال تا كامل كردن درمان بيمار و پيگيري آن حضور دارد. عدم توفيق در حل درست مسائل باليني به اشتباهات تشخيصي و خطاهاي درماني منجر مي شود كه در بسياري از مواقع غير قابل جبران است و به مرگ بيمار منتهي مي شود. لذا يكي از اهداف برنامه هاي درسي در رشته هاي پزشكي، ايجاد شايستگي در دانش، نگرش و عملكرد دانشجويان به منظور ايجاد توانمندي در تصميم گيري باليني مي باشد و لازم است شايستگيهاي مورد انتظار بااستفاده از روشهاي ارزشيابي مناسب كه از روائي و پايايي بالائي برخورد دار باشند، مورد ارزيابي قرار بگيرند. به عبارت ديگر، لازم است كه روش اندازه گيري، متناسب با شايستگي هاي ايجاد شده باشد. در اين راستا، روشهاي متنوعي از قبيل آزمون ساختار مند باليني، مديريت بيمار به عنوان مشكل، ارزشيابي كوتاه باليني، مشاهده مستقيم مهارتهاي پروسيجري، نمونه گيري از كار باليني، ارزشيابي 360 درجهKF, CRP, سناريو، پازل و ... در حوزه ارزشيابي باليني ابداع شده است. شواهد موجود مبين اين است كه نوع سنتي آزمونهاي مذكور (روش كاغذي) با توجه به عدم توانائي برقرار ي ارتباط بين قسمتهاي مختلف اداره بيمار اعم از گرفتن شرح حال، معاينه فيزيكي، بررسي هاي آزمايشگاهي و ... اصولا ناكارآمد بوده و از اعتبار پايئني برخوردار بوده است.
دانشگاه علوم پزشکی تبریز
دانشگاه علوم پزشکی شیراز
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
